Deze week las ik een artikel van een onafhankelijke, non-profit en NGO (niet–gouvernementele organisatie) Portugese Millieu-organisatie. Een mond vol, maar dit even om aan te geven dat wat ze te melden hebben niet beïnvloed is door overheid of het bedrijfsleven. Het artikel beschrijft dat er voor het eerst in Portugal analyses zijn uitgevoerd en spreken van zeer alarmerende niveaus van glyfosaat in het land. Voor sommige van ons niets nieuws zul je denken, in Portugal voor velen dus wel. Ik zelf heb al 10 jaar geleden de documentaire “De wereld volgens Monsanto” op mijn YouTubekanaal gezet, ik zal deze onderaan dit artikel plaatsen. Ondanks dat de aanwezigheid van dit beruchte goedje bij mij al sinds jaar en dag bekend is (decennia lang zelfs), shockeren dit soort berichten mij nog altijd. Wie dit niet begrijpt, begrijpt niet waar we het over hebben. In een tijdperk waar de koeienscheten gedemoniseerd worden en het populairste “milieuonderwerp” lijken te zijn, vond ik het een goed idee om glyfosaat en de invloed van overheden op de volksgezondheid maar weer eens onder de aandacht te brengen. Ik zal beginnen met een vertaalde samenvatting van het Portugese artikel, het artikel zelf vind je hier. Een PDF met de vertaling van het gehele artikel kun je hier downloaden.
Glyfosaat: Het herbicide dat Portugal vervuilt
Voor het eerst zijn er analyses uitgevoerd die een ongecontroleerde situatie onthullen met alarmerende niveaus van glyfosaat (beter bekend als Roundup), het meest gebruikte synthetische chemische pesticide in de Portugese landbouw. De Plataforma Transgénicos Fora en het Detox Project hebben samengewerkt en ontdekten niveaus van glyfosaat die in voorgaande jaren onbekend waren en verontrustend zijn. Het pesticide blijft echter grotendeels genegeerd, aangezien er al minstens tien jaar geen officiële analyse is uitgevoerd naar de aanwezigheid ervan in voedsel, bodem, water, lucht of mensen.
Onduidelijkheid en Ontkenning door de Overheid
Hoewel het Ministerie van Landbouw jaarlijks een monitoringsplan voor voedsel handhaaft dat de aanwezigheid van meer dan 300 pesticideresiduen test, is glyfosaat consequent uitgesloten van de analyses. Dit geldt ook voor drinkwater, aangezien het ministerie glyfosaat niet opneemt in de lijst van stoffen die door leveranciers moeten worden onderzocht. Ondanks formele vragen eerder dit jaar, kon het ministerie geen analyses presenteren en beweerde het dat het tot dan toe als overbodig was beschouwd om dit chemische middel op te nemen in routineanalyses.
Contaminatie van Mensen en Voedsel
De verkoop van meer dan 1600 ton glyfosaat per jaar, zowel voor agrarisch gebruik als overvloedig in stedelijke gebieden van noord tot zuid, laat sporen achter. Het vertegenwoordigt een potentieel wijdverspreide vervuiling die tot nu toe niet is getest. In het artikel wordt aangegeven dat er analyses zijn uitgevoerd op de urine van 26 Portugese vrijwilligers om de aanwezigheid van glyfosaat te meten. Opvallend is dat glyfosaat in 100% van deze urineanalyses is gedetecteerd. Dit percentage is aanzienlijk hoger dan vergelijkbare studies in andere Europese landen. De gemiddelde concentratie van glyfosaat in de urine van de geteste Portugezen was 26,2 ng/ml (nanogram per milliliter). Ter vergelijking wordt de limiet voor glyfosaat in drinkwater vastgesteld op 0,1 ng/ml. Dit betekent dat de gedetecteerde hoeveelheid glyfosaat, als deze in kraanwater zou worden gevonden, de wettelijke limiet 260 keer zou overschrijden!
Verder wordt vermeld dat de drie jongste vrijwilligers (tussen 7 en 19 jaar) een hoger gemiddeld glyfosaatgehalte vertoonden dan de algemene groep, wat vergelijkbaar is met bevindingen in een Duits onderzoek. Opmerkelijk is ook dat er geen duidelijk verschil werd waargenomen in de gemiddelde waarden tussen de vier vrijwilligers die professionele tuiniers waren en de rest van de groep, die allemaal in stedelijke gebieden woonden zonder beroepsmatige blootstelling.
De resultaten wijzen op een zorgwekkende mate van blootstelling aan glyfosaat onder de geteste bevolking, wat aanzet tot verdere actie en onderzoek naar de bronnen van blootstelling en mogelijke gezondheidsrisico’s.
Toekomstige Acties en Bezorgdheid
De Portugese overheid moet dringend nationale en Europese oplossingen vinden om de redenen voor deze menselijke besmetting op te helderen en deze aanzienlijk te verminderen. Het gebrek aan officiële aandacht voor glyfosaat in voorgaande jaren moet worden gecorrigeerd, en er moet een diepgaand onderzoek worden gestart naar de bronnen van besmetting en mogelijke blootstellingsroutes. Het bewustzijn over de gevaren van glyfosaat moet worden vergroot, en er moeten stappen worden ondernomen om de niveaus van besmetting in Portugal drastisch te verminderen.
Voedselanalyses en Bezorgdheid
Voedselanalyses toonden aan dat glyfosaat aanwezig is in granen, met tarwe en haver als opvallende voorbeelden. Hoewel de niveaus onder de wettelijk vastgestelde limieten liggen, tonen ze aan dat glyfosaat regelmatig de voeding van de Portugezen kan binnendringen, wat wijst op een mogelijk scenario van chronische blootstelling.
Oproep voor Actie en Transparantie
De resultaten van deze beperkte analyses roepen op tot actie en transparantie. De overheid moet erkennen dat glyfosaat een potentieel giftige en alomtegenwoordige stof is. Tot er meer onderzoek is gedaan en twijfels zijn weggenomen, is voorzichtigheid geboden. De autoriteiten moeten glyfosaat niet opnieuw autoriseren zonder een diepgaande evaluatie van de mogelijke risico’s voor de volksgezondheid. Het is cruciaal dat er meer openheid is over de methodologie en de laboratoria die bij dit onderzoek zijn betrokken.
Glyfosaat in Nederland
In 2017 was glyfosaat in 130 landen wereldwijd goedgekeurd voor gebruik in de landbouw (bron: MO.be) Zo ook in Nederland. De cijfers zijn zelfs nog schokkender dan die van een land veel groter land als Portugal, waar men jaarlijks 1600 ton glyfosaat gebruikt. In Nederland is dit volgens een artikel uit 2022 van Michel Scholte namelijk 9200 ton! Dat is bijna 6 keer zoveel! Misschien dat je nu wat beter begrijpt waarom er zoveel mensen ziek zijn, de cijfers van de geteste mensen in Portugal in acht genomen? Zelfs in de mainstream media werd er laatst gesproken over een hogere kans op Parkinson door landbouwgif, daar waar het onderwerp jaren lang door veel media vermeden werd, of afgedaan als onzin.
Ik ben van mening dat Parkinson slechts het topje van de glyfosaatijsberg is. Er zijn tal van (onderdrukte) onderzoeken, waarbij is aangentoond dat er wel degelijk een verband is tussen het gebruik van glyfosaat en ziekten als kanker. Dit ondanks de intensieve pogingen om dit af te doen als fabel. men spreekt van “niet waarschijnlijk” als het gaat om het aantonen van dit verband. Ook heeft men het vaak over toegestane waarden, maar hierbij gaat men uit van het testen van 1 product, bijvoorbeeld een appel. Er is echter geen mens die slechts 1 product per dag gebruikt, naast de appel eet en drink je nog veel meer producte op een dag die vol zitten met allerlei schadelijke stoffen, per stuk welliswaar allemaal met de door de EU toegestane waarden. En dan hebben we het niet eens over de lucht die we inademen en het water wat we voor allerlei zaken dagelijks gebruiken. Al deze aarden bij elkaar opgeteld, wat doet dat met de gezondheid van een mens?
Maar als nu bekend is dat dit beruchte landbouwgif wel degelijk slecht is voor de volksgezondheid, hoe kan het dan dat wereldwijd zoveel overheden glyfosaat goedkeuren voor gebruik? Wat is hier aan de hand?
De macht van de landbouwlobby in een democratie
Op 13 oktober jl. heeft de Europese Unie gestemd over het voorstel van de Unie om het gebruik van glyfosaat met 10 jaar te verlengen.
De uitkomst van de stemming is:
- 18 lidstaten hebben ingestemd met het voorstel van de EC. Dit komt overeen met 55% van de Europese bevolking.
- 3 lidstaten tegen het voorstel van de EC hebben gestemd. Dit komt overeen met 3% van de Europese bevolking.
- 6 lidstaten hebben zich onthouden van stemming. Dit komt overeen met 42% van de Europese bevolking.
Om een gekwalificeerde meerderheid te bereiken zijn minimaal 15 lidstaten nodig die minimaal 65% van de Europese bevolking vertegenwoordigen. Dit betekent dat geen gekwalificeerde meerderheid vóór of tegen het voorstel is bereikt. De EC zal het voorstel nu opnieuw ter stemming brengen tijdens een beroepscomité van de lidstaten met de EC. Mocht ook hier geen gekwalificeerde meerderheid van lidstaten voor het voorstel zijn, dan is de EC gemachtigd om een eigenstandige beslissing te nemen, conform comitologie-procedures. Zie hier de brief over deze uitslag van Piet Adema aan de kamer. Nederland was overigens 1 van de 6 lidstaten die zich hebben onthouden van stemmen.
Voor nu is een verlenging dus nog even uitgesteld, maar betekent dit ook afstel? In het verleden is al gebleken dat de landbouwlobby enorm veel macht heeft over overheden wereldwijd.
Voorbeelden van regelgeving beïnvloed door de landbouwlobby
Een voorbeeld van een situatie waarbij de landbouwlobby invloed heeft gehad op regelgeving in de Verenigde Staten, met betrekking tot genetisch gemodificeerd voedsel (GMO) en gerelateerde kwesties, is het debat over de labeling van genetisch gemodificeerde organismen.
In de Verenigde Staten heeft de lobby van de agrarische sector, waaronder grote agrochemische bedrijven zoals Monsanto, zich vaak verzet tegen strengere regels met betrekking tot de labeling van genetisch gemodificeerd voedsel. Ze hebben argumenten naar voren gebracht dat dergelijke labeling onnodig is en dat het de consument in verwarring zou kunnen brengen. Deze lobby-inspanningen hebben geleid tot het ontbreken van verplichte GMO-labeling op voedingsproducten in de VS gedurende een lange periode.
In 2016 heeft de Amerikaanse regering echter de National Bioengineered Food Disclosure Standard (NBFDS) aangenomen, die voorziet in een systeem voor het labelen van genetisch gemodificeerde voedingsmiddelen. Deze wet verplicht fabrikanten om informatie te verstrekken over de aanwezigheid van genetisch gemodificeerde ingrediënten, maar het systeem is niet zo strikt als sommige voorstanders van voedseltransparantie zouden willen.
Hoewel deze specifieke wet niet noodzakelijkerwijs in het voordeel van een bepaald bedrijf zoals Monsanto is opgesteld, weerspiegelt het wel de belangen van de bredere agrarische lobby. Het is belangrijk op te merken dat lobbyen een gemeenschappelijke praktijk is in de politiek, en verschillende belangengroepen, waaronder die van de landbouwsector, proberen invloed uit te oefenen op wetgeving op manieren die overeenkomen met hun doelen.
Een democratisch verkregen fascistisch besluit
Het voorbeeld hierboven is slechts 1 van velen. Lobbyen is (vooral in de VS, maar zeer zeker ook in de EU en overal ter wereld) een veelgebruikte manier waarbij grote corporaties proberen de regelgeving in voordeel te laten werken via de politiek. In principe is lobbyen een legale manier van omkoping. Dit legt nog maar eens op een pijnlijke manier de zwakke schakels van de zogeliefde democratie bloot. De regelgeving is immers op een democratische manier verkregen, namelijk de democratisch gekozen politici hebben het wetvoorstel gemaakt en aangenomen. De manier waarop de lobby dit bij de politici voor elkaar krijgt, valt volledig onder de definitie van fascisme volgens Benito Mussolini zelf. Mussolini definieerde fascisme namelijk als “de fusie van staats- en bedrijfsmacht (corporate power)”. Je kunt dus spreken van democratisch verkregen fascistische besluiten.
Het is ironisch om te zien hoe mensen vertrouwen houden in hun overheden. Dat ze nog altijd overtuigd zijn, dat een van de taken van hun geliefde “overheid” is om te zorgen dat de bevolking een velig bestaan kan hebben. En zodra iemand hen laat zien, dat dit niet altijd het geval is en dat er officiele onderzoeken zijn, die aantonen dat er wel degelijk met medeweten van de overheid, gevaar is voor de volksgezondheid, dan wordt dit snel weggewuifd als complot theorie. echter, vertelt de media deze zelfde mensen dat er een niet-aangetoond virus rond gaat en dit miljarden mensen zou kunnen doden, dan zet men snel een van blauw papier vervaardigd maskertje op. Ik kan u vertellen, zo’n masker beschermt je niet tegen de gifstoffen in de lucht, die wij dagelijk inademen. De cijfers liegen niet. En met zulke hoeveelheden glyfosaat om ons heen, is biologisch voedsel dan nog wel zo biologisch? Bestaat bio überhaupt nog?
De wereld volgens Monsanto
“Ik wil vooral mensen bewust maken van de gevaren van deze tijd”, zei Marie-Monique Robin toen ze na drie jaar onderzoek in 2009 haar documentaire De wereld volgens Monsanto voorstelde, “mensen moeten weten dat een bedrijf als Monsanto een enorme invloed heeft op ons dagelijks leven. Zij zijn verantwoordelijk voor ons voedsel”.
Bekijk haar documentaire uit 2009, De wereld volgens Monsanto:
