Anarchie is alles, in zekere zin. Letterlijk betekent het gewoon “geen heerser“.
We zien ook dat “leider” in de bovenstaande definitie niet alleen een vrijwillig aanvaarde leider is, zoals een schilderleraar of clubvoorzitter. “Archon” is de stam van “monarch,” het verschil is gemakkelijk te begrijpen. Een heerser gebruikt geweld. Een gewone leider doet dat niet noodzakelijkerwijs.
Anarchie is geen utopie
Anarchie betekent niet “utopie”, want zoiets heeft nooit bestaan, of kan nooit bestaan (in deze realiteit althans). Anarchie betekent niet noodzakelijkerwijs “chaos” of “geweld” – zoals in de volksmond wordt beweerd – of zelfs niet “orde” of “vrede”. Men zou kunnen stellen dat anarchie – net als de zon en de maan en de bergen en de zee – gewoon … is.
Regeringen, internationale bankorganisaties en supranationale organen functioneren al in pure anarchie. Er is geen samenhangende, enkelvoudige heerser die over hen waakt, uiteindelijk. Gewone mensen functioneren ook in pure anarchie. Ze doen consensuele transacties en verwerpen het gebruik van geweld. Anarchie kan gebruikt worden, zoals elk gereedschap of algemene realiteit, voor het goede of het minder goede.
Voluntarisme
Voluntarisme is een vorm van anarchie, die eenvoudigweg zegt: ik bezit mezelf en mijn eigendom en geen mens heeft in dat opzicht meer rechten dan een ander mens.
Niemand kan legitiem het lichaam en eigendom, het leven, van een ander mens bezitten – ook al noemt hij zich een koning, een agent, een priester, of een expert in de geneeskunde. Alle interacties moeten vrijwillig zijn (gelooft u niet in die gouden regel?), en wanneer iemand mijn lichaam of eigendom schendt of probeert te schenden, heb ik het recht mezelf te verdedigen. Eigendom a la voluntarisme betekent gewoon datgene wat ik legaal verkrijg: door dingen te maken, zelf te verbouwen, of te verwerven door arbeid en/of handel van mijn lichaam, of te erven van een vorige eigenaar.
Eigendom is in deze visie een uitbreiding van iemands lichaam. En aangezien alle verstandige mensen het erover eens zijn (stilzwijgend of expliciet, in woord of daad) dat onze lichamen en levens van ons zijn, is dit dus een zeer solide basis om een samenleving op te baseren die geweldloosheid als een maximaal te bereiken waarde beschouwt.
Andere methoden falen. Zie: Overal om je heen.
Koningen en staten en andere dergelijke religieuze mensen en groepen eisen enorme stukken land en jurisdictie op over miljarden andere mensen, alleen maar omdat ze het zeggen.
“Ik, Sir Graham van waar dan ook, ben door God gekozen om dit land te regeren! Geef je over!”
Democratie
En democratie is uiteindelijk niet beter. Het is gewoon een eufemisme voor de heerschappij van de menigte. Op dezelfde manier is “belasting” een eufemisme voor letterlijke afpersing. Op magische wijze heb ik, als “Koning Graham”, niet alleen heerschappij over mijn eigen huis, land en lichaam, maar ook over dat van iedereen die toevallig geboren is in het hele enorme gebied dat ik beweer te bezitten. Ik overtuig sommige goedgelovige mensen ervan dat ik uit de hemel kom, of dat het “Gods wil” is dat ik president word, of dat ik sociale rechtvaardigheid in gedachten heb, en laat nuttige idioten mijn decreten op papier krabbelen nadat ik ben gekozen in een vervalste verkiezing, en het wordt “de wet” – of de vreedzame mensen die door die wet worden geregeerd er nu wel of niet mee instemmen. Echt krankzinnig. Echte fuckin’ gekkenhuis shit. En het wordt “beschaafd” genoemd.
Als je eerlijk kijkt, is het meeste door mensen veroorzaakte lijden – dood en moord en diefstal en verkrachting en plundering en handel en marteling en ander kwaad – afkomstig van zogenaamde naties en staten. Regeringen. Landen. Het komt niet van je buurman in de straat.
“Landen” zijn eigenlijk niets meer dan een groep individuen (vaak onbekwame hansworsten gewapend met sociopatisch charisma) die willekeurige macht over je opeisen. Het komt niet eens in de buurt: Als het gaat om het aantal doden van het statisme tegenover de private sector, is het de statist, en niet de anarchist, die zijn moorddadige, psychotische, utopische doodscultus moet verdedigen.
Te denken dat maximale vrede ooit zou kunnen voortvloeien uit zo’n absurde regeling is inderdaad utopisch. Het praktische besef dat er orde en vrede moet zijn, gebaseerd op logische grondslagen zoals een universele eigendomsnorm (zelfbezit), en niet op misplaatste pogingen om “de juiste man te kiezen” of andersdenkenden tot onderwerping te knuppelen, is voluntarisme. Ik mag jou niet vertellen wat je geweldloos met je lichaam of eigendom moet doen, en jij mag mij dat ook niet vertellen. De meeste mensen beweren dit toch al te geloven.
Voortdurend weigeren om in anarchie en de verantwoordelijkheid van je eigen leven en zelfeigenaarschap te stappen, in plaats van het bewieroken van zogenaamde “grote mannen” leiders, is existentiële zelfmoord. Er is lef en begrip voor nodig om de realiteit te accepteren en jezelf te bezitten. Totdat veel meer individuen hier in hun macht stappen, en deze realiteit erkennen – waarvan niet alleen de menselijke praxeologie getuigt, maar de biologie zelf (probeer maar eens voor mij met mijn ogen te knipperen, of mijn gedachten te denken, of mijn arm directer en onmiddellijker te bewegen dan ik dat kan), zullen de tirannen die de massa’s regeren en hersenspoelen – tragisch genoeg – hun macht behouden.
Walgelijke parasieten vermomd als “dienaren”.
Wat is anarchie?
Anarchie is mooi, als we het zo maken. En veel samenlevingen in de geschiedenis hebben dat al in zekere mate gedaan. Voorbeelden zijn te vinden van de tuatha van het oude Ierland tot de dagelijkse gang van zaken in je eigen stadje vandaag de dag. Politie en belastingen (diefstal) zijn niet nodig om de plaatselijke kapper of loodgieter niet te vermoorden. De persoon die dat zou doen is een minuscuul percentage van de bevolking. En het is mogelijk om vrije markt, privé gefinancierde verdedigingsorganisaties te hebben om zich te verdedigen tegen die randdebielen. Het is een walgelijke mythe dat mensen altijd slecht zijn en elkaar kwaad willen doen. Dit geloven is wat zogenaamde regeringen hun macht geeft. En excuses om de aantoonbaar onlogische en immorele staat in stand te houden zouden niet opgaan, zelfs als er geen enkel voorbeeld van historische anarchie “uitgeprobeerd” kon worden. Net zoals de vraag “maar wie zal het katoen plukken als we geen slaven hebben?” irrelevant is, zo is de vraag “maar wie zal de dingen betalen en ons beschermen zonder de diefstal en moord van de overheid?”.
Psychopaten neigen vaak naar banen bij de staat. Psychotische individuen en sociopaten houden van willekeurig toegewezen zetels van enorme macht over honderden miljoenen andere mensen. Kijk maar naar politici vandaag de dag: kinderverkrachters, beperkers van de bewegingsvrijheid van anderen, en letterlijke massamoordenaars.
Dat is zeker niet je buurman in de straat. En als dat wel zo was, zou je zo snel mogelijk weggaan of de dreiging resoluut aanpakken
Voluntary Japan
Dit artikel is geschrveen door Graham aka Volunatry Japan: What is anarchy?